55 szczytów na Krecie

Liczba 55 musi mieć jakieś magiczne właściwości. Wg pierwszego wydania monografii Nikosa Nezisa na Olimpie jest dokładnie 55 szczytów wyższych niż 2000 m. Niektóre źródła podają, że w Tatrach jest także 55 szczytów wyższych niż 2000 m. Jak przyjechałem na Kretę i zdążyłem się już nieco zadomowić, jeden z moich przyjaciół powiedział mi, że na Krecie… jest 55 szczytów wyższych niż 2000 m! Nie na całej Krecie nawet, ale tylko w Białych Górach. Ponieważ dwa lata temu przeszedłem trasę 55 szczytów na Olimpie, pokusa aby stworzyć i przejść podobną trasę na Krecie jest niezwykle kusząca. W ten sposób narodził się projekt Crete 55.   

Żeby przejść nieistniejącą trasę trzeba ją najpierw stworzyć. W tym wypadku punktem wyjścia było oczywiście znalezienie tych 55 szczytów na mapie. Już w odniesieniu do Olimpu nie jest to łatwe. Nawet jak w jakiejś książce jest kompletne zestawienie, znalezienie tych szczytów na mapie nie jest proste. Wielu szczytów po prostu na mapach nie ma, inne wydają się mieć inne nazwy, w jeszcze innych przypadkach nie zgadzają się wysokości. W odniesieniu do Krety i Białych Gór zadanie to jest trudniejsze, bo góry te mają mniej opracowań niż Olimp, a w nazwach szczytów są jeszcze większe niejasności. Podobnie jak w ich wysokościach, co w tym wypadku jest nawet ważniejsze. Jeśli szczyt Gingilos ma 2000 m wysokości wchodzi do zestawienia, jeśli tylko 1980 m (jak chce większość map) pozostaje poza. Jakby nie było, nie udało mi się do tej pory znaleźć wszystkich 55 szczytów, ale mam grubo ponad 40. Nie jest to nawet najważniejsze, nie jestem purystą, najbardziej istotne są pewne najwyższe szczyty skrajne, które wyznaczają niejako szkielet planowanej drogi.

Drugim etapem całego przedsięwzięcia jest połącznie znalezionych szczytów jedną linią i stworzenie planowanej trasy. Przy 55 punktach ilość kombinacji, a więc wariantów trasy jest właściwie nieskończona (jest to znany z matematyki „dylemat komiwojażera”), ale w realnym świecie trzeba się na coś zdecydować. W odniesieniu do Białych Gór sytuacja jest o tyle nietypowa, że w ich najwyższej części znajduje się Wąwóz Samaria, którego nie da się pokonać w poprzek. Samaria dzieli nasze 55 szczytów na dwie części, w dość nietypowy sposób, bo po zachodniej stronie znajduje się…jeden (maksymalnie trzy) szczyt wyższy niż 2000 m – Volakias.

Trasa, którą narysowałem ma obecnie 98,23 km długości i 9600 m przewyższeń (wg aplikacji All Trails). Zaczyna się w Xyloskalo na płaskowyżu Omalos po północnej stronie Lefka Ori i kończy w wiosce Agios Ioannis po południowej stronie gór. Podstawowym założeniem było aby połączyć poszczególne szczyty możliwie najkrótszą linią, przebiegająco możliwie wysoko, a więc nie schodzić w głębokie doliny. Drugim założeniem było niepowtarzanie tych samych odcinków. To drugie nie do końca się udało, ze względu na wspomniany szczyt Volakias. Z płaskowyżu Omalos trzeba zdobyć Volikas i wrócić tą samą drogą do Omalos, aby później kontynuować trasę bez żadnych powtórzeń. Jednak ten jeden Volakias dodaj do całej trasy 13 km i co najmniej 1200 m przewyższenia. Trasa ma obecnie 43 rozpoznane z nazwy szczyty oraz co najmniej cztery następne, które znajdują się w linii przejścia ale nazw nie udało się ustalić (może ich nawet nie mają). Trasa w większości nie posiada żadnej widocznej ścieżki, nie brakuje za to kamieni. Oprócz ostatniego szczytu – Zaranokefala – nigdzie nie trzeba się wspinać, pionowe ściany raczej nie znajdują się na drodze.
Podaję poniżej nazwy wszystkich szczytów, które udało się rozpoznać, w proponowanej kolejności przejścia i mapę. Planowy czas przejścia – 40-50 godzin, prawdopodobny termin – listopad 2023.

A najciekawsze, że tym razem są duże szanse, że nie pójdę sam, już dwie osoby wyraziły chęć udziału w projekcie. Zapowiada się ekscytujący listopad.